Door de instroom van vluchtelingen in Europa werden bepaalde landen verplicht er een aantal op te nemen in hun steden, toch indien ze na onderzoek en hun verblijf in vluchtelingencentra,  mochten blijven van de overheid. Dus na hun erkenning als vluchteling. Dus of je dat nu wil of niet, onze samenleving is nu al multicultureel. In Groot-Tienen heb je nu al vele nationaliteiten. Indien deze mensen van hetzelfde ras zijn, dan vallen ze niet op in het straatbeeld. Anders wel. Voor de eerste groep zeker een voordeel. Veilig hier, en toch zijn er velen die zich opsluiten, want ze voelen zich kwetsbaar en onveilig door de culturele verschillen en datgene wat ze onderweg meemaakten. Ook al hoeft dit niet. Ik vernam dat de doorsnee-Belg niet racistisch is, omdat er doorheen de geschiedenis (en bezettingen) al zoveel nieuwkomers bleven plakken in onze regio’s en die vermengden zich onder onze populatie. Vandaar dat we zo divers zijn in België. Blond, zwart, bruin en hoogblond. Groot, klein, dik, dun, fragiel en gespierd.

In Tienen doet men iets meer voor de vluchtelingen die zich wensen te integreren, omdat het ook loont. Vaak is het voor de ouders van kinderen moeilijk om aan te knopen met anderen aan de schoolpoort. Of de leraar spreken is ook al een onoverkomelijk iets. Bovendien krijgen ze de brieven in het Nederlands, en via smartschool.  Ze spreken de Nederlandse taal niet, kennen onze plichten en gewoonten niet. Maar diegenen die dat wensen, die krijgen een vrijwilliger : een zogenaamde buddy, die hen helpt wegwijs te maken in onze stad en samenleving. Die heeft met hen gesprekken, helpt de kinderen met schooltaken, vertaalt en beantwoordt de brieven, toont hen interessante plaatsen, de VDAB etc… Op die manier leren deze mensen op een versnelde manier Nederlands en dat bevordert hun integratie, het zoeken naar werk, het maken van Belgische vrienden… Er wordt inderdaad met hen zoveel mogelijk Nederlands gesproken.

Diegenen die een buddy wensen, want het wordt hen voorgesteld, die nemen in feite deel aan een participatief project, zij wensen echt te integreren. Dat is zondermeer duidelijk, want zo nivelleren ze zelf de culturele verschillen. En ja, deze mensen zitten met vragen. Vragen waar je zelf niet meteen aan denkt, omdat alles voor ons zo evident lijkt. Maar zij zitten dus in een vreemd land, kennen onze wetten niet.

Mia Dickmans (co-coördinator van het project): ‘De relatie tussen een buddy en zijn buddymaatje is niet altijd evident. Het omgaan met andere culturen en gewoontes kan soms confronterend zijn. De verhouding tussen man en vrouw, het laten werken van vrouwen, het verschil in omgang met jongens en meisjes … dat zijn niet altijd makkelijke issues om te hanteren. Een soms moeizaam, maar niettemin leerzaam en verrijkend proces.’

In Tienen heeft men heel wat buddy’s vrijwillig weten te engageren gezinnen. Af en toe is er vorming voorzien voor de buddy’s en er zijn ook wel eens samenkomsten met de alle buddy’s en hun gezinnen. Ook die gezinnen tonen inzet, veel dankbaarheid zelfs. Als buddy word je vaak rijkelijk beloond met allerlei lekkers en vrijwel steeds worden ze door hen heel gastvrij onthaald, want zij ervaren dit als hun gastland en ze zijn dankbaar dat ze mochten komen, op zoek naar een beter bestaan.

Onlangs werd er door de buddywerking Coronaproef een wandeling georganiseerd. In feite waren het er drie, om de groep op te delen in kleine hanteerbare groepen. Een kleurrijke bijeenkomst. Het werd een fijne namiddag voor iedereen, want de sfeer zat goed. Het ging er gemoedelijk aan toe. En ook het weer was dit initiatief welgezind. Nadien werd er verzameld voor een kleine picknick op het Steentjesplein. Een project en een initiatief dat navolging verdient en kenbaar mag worden gemaakt, ook in andere regio’s zodat immigranten niet geïsoleerd geraken. Een van hen droeg voor de speciale gelegenheid de nationale klederdracht. Voetnoot: Buddy’s kunnen ook worden ingezet voor andere kwetsbare gezinnen. Dus ook Belgische.