De witte leeuw is bijna uitgestorven, maar net daardoor de ideale jachttrofee.

Het is een vreemde situatie. Er bestaan enerzijds organisaties die met uitsterven bedreigde soorten in het wild beschermen. Dit doen ze helaas slechts met wisselend succes, maar ondertussen komen die diersoorten wel in grotere aantallen voor in andere reservaten waar voortdurend op hen wordt gejaagd. Dit gebeurt door ervaren spoorzoekers die hun klant begeleiden in hun strooptocht. Ze kiezen een exemplaar uit, en volgen het uitgekozen dier vanaf zijn drinkpoel. Vanaf daar laten ze immers steeds een vers spoor na. De jager/klant betaalt voor het finale schot dat hij vervolgens zelf mag doen. Dit is uiteraard geen natuurlijke situatie want die dieren staan voortdurend onder stress en de welpjes worden ook meteen na de geboorte gescheiden van het moederdier. De dieren worden ook gevoerd. Je kan zo bijvoorbeeld een week op leeuwensafari en trots als een leeuw, mag je met het karkas van je geschoten leeuw, weer naar huis. Trofeeënjachten bestaan dus nog steeds en de kweekprogramma’s van de zoo, zijn zelden bedoeld voor nieuwe uitzettingen in het wild omdat men daar al helemaal niet in gelooft. Daardoor gebeurt het soms dat ‘laatste exemplaren’ alleen nog in bepaalde zoos voorkomen en niet meer in het wild. En die zoo pakt daar dan natuurlijk mee uit om nog meer bezoekers te lokken. Besef dat nagenoeg alle dieren in de zoo, ernstig getraumatiseerd zijn. Ze worden ook afgesneden van hun natuurlijke instincten, zoals voedsel zoeken, jagen, migreren, zich voortplanten, zorgen voor hun jongen, hen opleren…. Als dieren er zich wel natuurlijk voortplanten en hun nageslacht goed verzorgen, dan is dat altijd wonderbaarlijk nieuws want meestal verhindert een gevangen bestaan dit alles.

Op de website i.v.m. de trofeeënjacht, geven ze eerst wat uitleg over de zeldzaamheid van de witte leeuwen en ook over hun sacrale status bij de locale bevolking. Ze geven aan dat die witte leeuwen nog niet zo lang bestaan en hun voorkomen heel plaatselijk en beperkt is. Beperkt aangezien ze in het wild met uitsterven zijn bedreigd. Hoe zeldzamer, hoe interessanter. Daar komt het op neer. Net dat laatste verhoogt de commerciële waarde van de jachttrofee want voor het kunnen neerleggen en mee naar huis nemen van de geschoten leeuw, worden fabelachtige bedragen door de blanke leeuwenjagers neergeteld. Ze geven ook uitleg op die website en stellen dat de witte leeuw geen aparte soort is en ook geen albino. De witte leeuwen hebben een recessief gen, waardoor hij blond, wit of grijs is. Albinodieren daarentegen hebben geen pigment. Ze hebben ook geen zwarte neus en de zwarte schaduwlijnen rond de ogen ontbreken. Net daaronder schrijven ze dat het kunnen schieten van zo’n bijzonder en zeldzaam dier, en het vervolgens kunnen ophangen van zo’n trofee in je speelhal, je vrienden vast heel erg jaloers zal maken. Ze waarschuwen je tegelijkertijd voor het feit dat het invoeren van witte leeuwen of hun karkassen ondertussen  niet meer is toegelaten in Nederland, in Frankrijk, Australië en Amerika. Maar wat met België en de andere landen?

De witte leeuw zou pas vierhonderd jaar geleden zijn verschenen op het Afrikaanse continent. De bakermat was Timbavati en het is nog steeds in deze omgeving dat je hem vandaag aantreffen kan. Vierhonderd jaar geleden op de tijdlijn van deze vierpoters, dat is dus op de tijdlijn van de evolutie  ‘nog maar zeer recent’. Volgens Afrikaanse legenden bestaat er een eeuwenoude sjamanenprofetie. Het dier werd gezien als een gezant van de sterrengoden, die de mensen komt waarschuwen dat ze hun eigen leefwereld zouden kapotmaken. Indien de mensheid niet haar eigen gedrag zou kunnen bijsturen, dan zouden rampen, bevingen, klimaatwijziging als ziektesymptomen, het gevolg zijn van hun ontspoorde materialistische gedrag. Alles is immers verbonden met alles. Die verschijnselen zijn volgens die oude profetie een teken zijn dat het natuurlijk evenwicht  ontwricht geraakte. Ze zouden duiden op de komst van een nieuwe ijstijd, want de aarde is geduldig maar aan het eind neemt deze als levend organisme, altijd haar eigen krachten weer terug want ze is niet zelfdestructief. Ze is ook in staat de mensheid voorgoed van zich af te schudden als er niet dringend een nieuw bewustzijn groeit omtrent de menselijke destructiviteit, en wat ‘natuurlijk evenwicht’ nu precies inhoudt. De komst van de witte leeuwen, in hun ogen een soort van ijsleeuwen, gold als een ultieme of laatste waarschuwing aan de mensheid om klimaatverschuivingen richting een nieuwe ijstijd, te voorkomen.

Er beweegt al wel wat, maar nog lang niet genoeg.

Profetieën zijn maar moeilijk te vatten voor de rationeel georiënteerde mens, die zich vermoedelijk door toedoen van het machtsmisbruik van religies, volledig heeft ontdaan van zijn eigen spirituele en intuïtieve natuur. Zo werd het kind echter met het badwater mee weggegoten. Echte spiritualiteit gaat volgens mij helemaal niet over religie en over het aanbidden van Goden, en ook niet over waarzeggerij en indoctrinatie, maar over onze natuurlijke band met de natuur, over hoe het ene het andere beïnvloedt, over intuïtieve en goed onderbouwde wetenschappelijke kennis met betrekking van natuurlijke evenwichten en de samenhang van biotopen en kringloopprocessen. Over het (nog) kunnen lezen van de natuur, het nog kunnen aanvoelen van gevaar en wat fout, ziek of (zelf)destructief gedrag is op kleine schaal alsook op wereldschaal etc…  Diegene die het nog aanvoelen kan, die gaat nooit fout gedrag stellen om welke reden dan ook. Onze kinderen voelden het toch aan en reageerden al massaal met hun klimaatprotesten?

In contrast met de trofeeënjacht bestaat er sinds 2002 the Global White Lion Protection Trust. Daar wordt er niet gewerkt met trofeeëngeld of bloedgeld, maar met donaties van mensen die hun project welgezind zijn. Hoe ze daartoe kwamen, dat lees je in Linda haar boek. Daarin schrijft ze ook: ‘Geen enkel verstandig mens zou ooit naar Thailand afreizen om er de zeldzaam geworden witte olifanten te gaan vermoorden. Maar er wordt wel afgereisd naar Zuid-Afrika, mijn moederland, om er de witte leeuwen af te maken, als teken van hun mannelijkheid en bij wijze van sport. Toen er terug een witte welp ‘Marah’ werd geboren (in 2000) in het jachtreservaat, heeft Linda Tucker hemel en aarde bewogen om dit welpje vanuit het gebied van de trofeeënjagers ‘te verwerven voor haar natuurlijke voortkweek’ want ze waren in feite alweer uitgestorven in het wild door de jacht. Ene Mireille Vince was haar project erg genegen en zorgde voor de  financiële steun om Marah terug naar het natuurlijk leefgebied te krijgen. Marah kreeg ondertussen  jongen en werd pas in 2005 tezamen met haar jongen, weer vrijgelaten in het wild. Men zei Linda nochtans dat dit nooit zou kunnen werken. Dieren die uit een semi-natuurlijke situatie en uit een zoo komen, die kunnen niet overleven in het wild. Maar ze hadden het mis, zo is inmiddels bewezen: de zonen van Marah maken inmiddels deel uit van een geïntegreerde groep en haar dochter heeft een eigen troep met sneeuwwitte jongen, terwijl de vader toch een andere bloedlijn heeft. Bovendien werden uitgerekend in datzelfde jaar, en volledig los van Marah, ineens meer geboorten van witte leeuwen waargenomen in het oorspronkelijke leefgebied. Een succesvolle herintroductie in het wild was nu een feit.

In samenwerking met het Zuid-Afrikaanse Tsongavolk wil Linda ervoor zorgen, dat een bepaald gebied als erfgoedplekvoor de witte leeuwen wordt aangewezen. Ze was niet weinig blij toen Zuid-Afrika instemde met het verbod op de jacht op witte leeuwen. Maar juich niet te vroeg, in de praktijk worden ze helemaal niet door deze wet beschermd, niet regionaal, niet nationaal en niet internationaal! Men mag nog steeds op ze jagen in het wild en de trofeeënjacht in het daartoe voorbehouden gebied, bestaat nog steeds. Linda komt ook vaak te weten op welke leeuw nu weer een prijs werd gezet. Ze staat daarin compleet machteloos met haar nochtans inmiddels wereldwijd bekende trust. Bovendien de Conventie van Internationale handel in zeldzame diersoorten legaliseerde de leeuwenbeenderenindustrie door in 2017 nog permits af te leveren voor de internationale handel in dode leeuwen. Maar liefst 1500 worden jaarlijks gedood voor de Oosterse markt, waaronder voor China, Laos en Korea. Sommige van die exemplaren worden als welp nog vertroeteld en bewonderd door schoolkinderen en toeristen en op volwassen leeftijd genadeloos afgeslacht. Linda Tucker en haar partner ecoloog Jason A. Turner hebben hun trust voorgesteld in de parlementen van Zuid-Afrika en Engeland, hopend op een volledig verbod op de trofeeënjacht. The Global White Lion Protection Trust formaliseerde een samenwerking rond internationale samenwerking van conserverings- en dierenwelzijnsorganisaties die hun regeringen wijzen op hun verantwoordelijkheid daaromtrent, maar er is meer nodig. Om menselijk gedrag te veranderen en corruptie uit te bannen heb je een minimum aan gezond verstand en ecologisch bewustzijn nodig. Niet locaal, maar globaal. We zijn er nog lang niet.

Linda Tucker: “Today, all conservation issues are global issues.
 If Brazil destroys its rain forests, the world has lost its lungs.
If South Africa destroys its White Lions, the world has lost its heart.”