Volgens mij moet je wilde katten niet domesticeren noch bijvoeren, om aan dierenwelzijn te doen. Laat ze die vrije natuur. Zij kunnen er overleven en zeker op een boerderij doen ze nuttig werk om het in toom houden van ongedierte. Katten zijn echte roofdieren, de grootste roofdieren van België. Dit artikel gaat echter over de grote boerderijdieren. 

De dieren die geslacht worden werden lange tijd gezien als een product en niet meer dan dat. En soms bekruipt me het gevoel dat men dit nu ook wel bij mensen doet, hen behandelen als consumenten en producten en niet meer dan dat. Maar op sommige progressieve boerderijen heeft men wel degelijk aandacht voor het dierenwelzijn, tot het dier in kwestie in het slachthuis belandt. Ik merk dat deze boeren een band hebben met hun dieren, hun karakter kennen, en ze ook alle bij naam kennen. Ook om praktische redenen. Hoeve De Vaerendriesch in Hoeleden is z’on familiebedrijf met aandacht voor elk dier. De koeien zijn streekeigen: witblauw dubbeldoelras. Een rustige en nieuwsgierige soort. Zij kunnen in hun halfopen potstal zelf kiezen of ze naar de weide gaan en wanneer ze dat doen. Toch vanaf het moment dat ze vanuit hun loopstal na de winter weer in de wei mogen, dat is bij het begin van de lente. Een roosterstal ontvangt de mest via gleuven in de betonnen vloer naar een soort enorme kelder. Die kelder wordt een paar keer per jaar gans leeggemaakt. De koeien kunnen er in het dagverse stro liggen en vrij bewegen in de stal. Door die bewegingsvrijheid heeft men hier zelden manke of gekwetste dieren. 

Deze boeren maken van die eerste weidedag een heus evenement en de mensen mogen komen kijken. Die koeien doen dan namelijk erg zot, ze maken bokkensprongen in de lucht van blijdschap. Althans, zo lijkt het toch. Zo willen ze de band van de consument tot het boerderijleven weer versterken en het bewijs leveren dat dieren ook emoties hebben. Verder zijn ze hier ook erg open over hun koeienbeleid, de bedrijfsvoering is bewust erg transparant. Elke vraag van een geïnteresseerde wordt hier met graagte beantwoord. Niets wat verborgen moet worden gehouden. 

Er is hier ook een hoevewinkel voor korte ketenverkoop. Aangezien het hier vooral om melkkoeien gaat en die dus gemolken dienen te worden, dienden de koeien zich zelf aan aan de melkrobot, maar nu melkt de boer ze zelf twee maal daags omdat de melkrobot financieel niet houdbaar was. 

Soms krijgen ze al eens muziek te horen en dan zouden ze beter melk geven, en ook in de winter krijgen ze nog ingekuild gras als bijvoer. Dat  gras wordt dagvers geoogst op hooiweiden in de omgeving. Dat is gras waarvoor geen kunstmest of andere bemesting werd gebruikt. Ze krijgen zo een gevarieerde menu met streekeigen en biodivers krachtvoer. Landbouw en biodiversiteit kunnen echt samengaan. De koeien zijn nog in staat op natuurlijke wijze te kalven, slechts 10 % krijgt daarbij hulp (dus dat wil zeggen indien moeilijkheden zich voordoen). De kalfjes zitten er ook niet aan de ketting of ik kleine bolle kotjes, maar allemaal tezamen in een stal met open ramen. Of bij de koe wanneer ze pas geboren zijn, en daarna bij een rustige pleegmoederkoe. Na negen maanden krijgen ze uitsluitend natuurgras tot op afkalfleeftijd. Dat alles lijkt je mogelijk allemaal zeer logisch, maar besef dan dat in vele stallen het al lang niet meer zo is, vooral om praktische redenen want hun grootschalige stallen hebben heel veel dieren. Dat is de onpersoonlijke fabrieksaanpak van bepaalde industriële stallen. Zie jij daar dan ramen en ben je er al eens binnen geweest? Het is er extreem clean maar er hangt altijd een ammoniakgeur.  Besef dat die koeien er inderdaad op en top gemonitord worden als fabrieksproducten, en hun hele (korte) leven lang vastgeketend zitten, en dat ze zelfs geen sprietje gras meer mogen zien, noch daglicht kunnen vangen op hun netvliezen. Maar zo ontziel je het beest tot een product en niet meer dan dat. Geen dierenwelzijn. Een dier (en ook een mens) met een ongezonde levensstijl, heeft echter een slechtere immuniteit of weerstand. Met allerlei preventieve vaccinaties en laagkwalitatieve industriële voeding (zoals beendermeel, gerecycleerd uit andere dode dieren) maak je de soort vaak nog zwakker. Een koe die volledig onder de stress zit, zou slechter vlees aanleveren dan la vache qui rit. 

Of dan de koe die zich wel goed voelt in zijn vel. Dat heeft onderzoek al bewezen. Daarom hangt men in sommige varkensstallen en ook bij grote dierentuindieren speeltjes, zodat ze zich niet op elkaar afreageren, maar zeg mij eens, hoe gek kan het worden? Waarom zou het leven van de koe niet aangenaam mogen zijn, ook al landt die uiteindelijk toch op je bord? Meer uitleg van deze boeren zelf: http://www.devaerendriesch.be

Deze onderneming kreeg zopas een bio-label.