Enkele jaren geleden reisden we naar Peru, en onze gids Jamie was bijzonder inspirerend op alle vlak. Hij was multibegaafd en in het bijzonder erg bekommerd om het milieu. In globale zin. Een echte Indiaan aldus. Dat hij ook Spaans bloed had in zijn familielijn, dat vond hij bijzonder erg, want die Spaanse veroveraars hadden hun unieke link met moeder aarde verknoeid en onteerd. Om verder niet van de menselijke afslachtingen te spreken. De Inca's hun krachtplaatsen werden overgenomen door de Kerk, en daarop werd een stevige kerk neergepoot. 

Jamie bracht ons op een dag naar een zoutwinningsgebied gelegen in een bergachtig landschap. Dat stond niet in ons programma, maar we hadden er zeker geen spijt van. Het zout werd er niet gewonnen uit een oceaan of een zee, maar uit een ondergrondse rivier die op die plek bovengronds kwam. Het bruine zout proefde ook anders dan zeezout. Hij had opgemerkt, dat in de zoutbedden soms plastic zakken belandden van achteloze toeristen. Hij vond het naar dat toeristen het mooie Peru kwamen vervuilen. Maar door er veel te komen zag hij hoe dit zout de plastic zak die hij zich zo goed herinnerde in een bepaald zoutveld totaal opvrat. Hij moedigde zijn dochter als wetenschapster in spe aan, dat ze dit feit via haar proefschrift onder de aandacht kon brengen van de wetenschappelijke wereld. Zout dat plastic opeet, dat moet toch nuttig zijn voor deze vervuilde wereld, zo zei hij, want het plastic zit al in onze voedselketen, en dat van de zeedieren, en zelfs in de lucht die wij inademen. 

Wat hij zegt, dat klopt: Voor het eerst is aangetoond dat in een ogenschijnlijk ongerept en afgelegen berggebied minuscule plasticdeeltjes uit de lucht neerdalen. De ontdekking roept nieuwe vragen op over de wereldwijde verbreiding van de plasticvervuiling. Wetenschappers vingen in de Pyreneeën in het zuiden van Frankrijk een dagelijkse ‘neerslag’ van 365 plasticdeeltjes per vierkante meter op.

“Het was ongelooflijk hoeveel microplastic er uit de lucht neerdaalde,” zei Deonie Allen, onderzoekster aan het EcoLab van de École nationale supérieure agronomique van Toulouse in Frankrijk en hoofdauteur van de nieuwe studie, die afgelopen maandag in het tijdschrift Nature Geoscience verscheen. Binnen een straal van honderd kilometer vonden de experts volgens Allen geen duidelijke bron voor het microplastic“Microplastic is een nieuwe vorm van vervuiling in de atmosfeer,” zegt Allen. 

Microplastic bestaat uit zeer kleine fragmenten van plasticafval. De aanwezigheid ervan in de oceanen en waterwegen op Aarde heeft de afgelopen jaren veel aandacht van de wetenschap en de media getrokken. Maar er zijn nog maar twee eerdere onderzoeken gedaan waarbij werd gezocht naar de aanwezigheid van microplastics in de lucht. (bron: https://www.nationalgeographic.nl/stop-met-plastic/2019/04/het-regent-microplastic)