Men gaat er van uit dat de mensheid nog steeds evolueert. In trage stappen. Onze geschiedenisboeken tonen onderstaande evolutie toch niet echt aan. Wat is er nu veranderd, zo vraag ik me soms af. Nieuwe setting, nieuwe pionnen, gelijkaardige scenario's. Je vindt er hoogstens een verslag van alle generaals die een oorlog wonnen en veel info werd gevonden in de taxaties en archieven van bezittingen en veroveringen. De motieven voor die oorlogen waren meestal verborgen, en letterlijk ver gezocht, en toch vond men het volk bereid altijd om mee te vechten. Meestal via de leugen, via het volksgeloof, al dan niet opgelegd van buitenaf of via oppepperij. Meestal waren ze ook zo arm en uitgehongerd dat ze heel erg uitkeken naar dat vaste strijdersloon. En voor sommigen was het wellicht ook wel avontuurlijk en spannend. Of 'anders reizen'. :) 

Maar echte oorlog is niet avontuurlijk en spannend, eerder bloederig en traumatisch tot in de volgende generaties, want 'overlevingsstrategieën' werken  altijd nog even door. Het gaat steeds om verrijking, aanhechting van nieuw gebied, interessante ontginningen, nieuw marktpotentieel etc. Ik herinner me dat in die geschiedenislessen  oorlog en heldendom eerder leken te worden verheerlijkt. Oh wat haatte ik oorlogsverslaggeving en info over nieuwe wingewesten. Echte menselijke geschiedenis is veel interessanter, zo lijkt mij. Want waren de vechtbazen Godfried van Bouillon, en Karel V niet eerder helden volgens die geschiedschrijvers? Zijzelf dachten dat ze hun macht verdienden door de gunsten die God hen verleende, door zelf aldus een vertegenwoordiger te zijn van God op aarde. 

In het boek De Celestijnse Belofte zag ik dat je ook volledig anders naar de menselijke geschiedenis kan kijken. Volgens Redfield had je periodes waar men via het geloof zegevierde op zijn eigen onderdanen. Daar kwam telkens veel verzet tegen, vooral als de uitwassen en het machtsmisbruik en de miserie rond dit alles weer eens de pan gingen uitswingen. Je had dan ook de renaissance met het nieuwe ideeëngoed (ahum, voor de beter begoeden), de ontdekking van nieuwe gewesten en hun goud en ertsen, en de kennismaking met andere zienswijzen (en de vernietiging van die culturen door een soort Westers narcisme, het zich superieur voelen aan anderen). 

Dan was  er de industriële revolutie met talrijke nieuwe uitvindingen die alles veel makkelijker maakte, maar die de boerenbevolking omtoverde tot een arbeidersklasse. Velen leken daardoor wel ontheemd. Verpaupering, alcoholisme... Nieuwe uitvindingen zoals de stoommachine... en vervolgens nog de technologische revolutie en de verschuiving van ons heilige geloof in de Kerk, naar een bijna heilig geloof in de wetenschap. Daar zijn we nu dus aanbeland. En ja, de moraal lijkt ver weg, niets daarin lijkt te worden begrensd. Artificiële intelligentie, nanotechnologie, communicatiemiddelen die heel makkelijk een totale controle over de burgers mogelijk maken....

Besef wel dit: De wetenschappers elkaar voortdurend tegen, dus ook hier speelt macht en tegenmacht. Wie krijgt het grote gelijk? Zij die voldoende bekrachtigd en geciteerd worden? Echte gevechten om het grote gelijk worden hier geleverd en je moet dus nauwgezet de spelregels en protocollen volgen wil je het halen. Ook hier is kunnen netwerken erg belangrijk. En tot dusver, wat zij niet onomstotelijk (en via zintuiglijk bewijs) kunnen verklaren, dat bestaat blijkbaar ook niet. Spijts bepaalde ervaringen die nog niet verklaard kunnen worden. 

Volgens Redfield wordt enige moraliteit vandaag volledig vergeten zodat de weg openstaat voor een gerobotiseerde of een genetisch gemanipuleerde mens. Maar dit is wat ik geloof. De aarde, of de natuur is echter sterker, en die laat niet met zich sollen. Dat deed ze nooit, zo leerden Oude Indische geschriften ons al. Volgens hen zijn hoogstaande culturen al meermaals verzwolgen door moeder natuur. Dus nu komt een veel grotere tegenbeweging doordat de mensheid zich terug wil openen voor zijn eigen zelfregie inzake lichaam en geest. Hij zal zijn zelfbeschikking en weerbaarheid niet meer zomaar willen weggeven aan machtige instituten (De Kerk of religie, zelfgenoegzame dokters en de alwetende wetenschap, de farmaceutische wereld, robots, totalitaire regimes...) Het gaat nooit zo ver komen.

Wat is wetenschap in feite? Dat is empirisch bewezen kennis, maar ze gaat niet verder dan de laatste aanname die officieel als een vernieuwde waarheid aanvaard werd. Alwetend is ze dus zeker niet. De mensheid mag gerust een toontje lager gaan zingen... en ook iets geruster gaan slapen, want volgens Redfield gaan alle evoluties weldra mooi samenvloeien of gewoon hand in hand gaan. De ene evolutie gaat de andere niet langer overtroeven of wegdrukken. Alles gaat naar een soort interactieve balanssituatie, zo zegt Redfield. Vertaald voor alle negativisten onder ons, het is dus nog niet met ons gedaan. Het volk corrigeert ALTIJD, wint altijd. De aarde ook.