Het late ingrijpen en de enorme milieulaksheid

De milieutaksen swingen de pan uit en het zou nog erger gaan worden. De burger betaalt het gelag. Maar structureel verandert er ondertussen heel weinig in de zware industrie. Ineens kwam BFOS wel in het nieuws. Men wist het toch al zo lang? Deze chemische stoffen worden in allerlei alledaagse producten gebruikt voor hun goede eigenschappen: ze zijn water-, vet- en vuilafstotend. Heel handig dus om hiervan regenjassen, schoonmaakmiddelen, verpakkingen of anti-aanbakpannen van te maken. Interessant, maar nauwelijks afbreekbaar in het milieu. En er wonen wel degelijk mensen in deze vervuilde streek. En wat doe je met citroenzuur? Wel, dat dient voor aspegic en farmaceutische producten met Bayer als heel grote afnemer, voor cosmetica, voor afwasproducten, voor margarine, voor frisdrank etc… Dit product doet het goed. De fabriek voor citroenzuur staat in Tienen want het wordt betrokken uit de suikerbietenteelt. Zowel de suikerfabriek als de citroenzuurfabriek in Tienen hebben bezinkingsvijvers voor hun afvalwaters. Het stinkt er vaak. Op het giftige water van de citroenzuurfabriek legt men tegels die de zure stank afsluiten. Hier vind je geen vogels noch vis. De bezinkingsvijvers van de suikerfabriek zijn wel interessant voor vogelspotters. Wat wil ik nu zeggen? De gronden rond de citroenzuurfabriek zijn al vervuild tot op tachtig meter diepte, aldus een milieu-inspecteur die jaarlijks inspecties komt doen. Vaststellingen en noteringen. Maar wat wordt met deze info gedaan? Niets? Komt gewoon in het verslag.

Lichtpunt: De waterzuiveringsinstallatie is wel eindelijk gerealiseerd twee zomers terug. Dit goedje moet dus niet meer in de Gete terecht komen, maar kan je dat echt vermijden als de vervuiling al zo diep zit, en dus in de grondwatertafel? En wat nog straffer is, de stad Tienen denkt aan woonuitbreidingsgebied in deze buurt. De plannen zijn er al en de politici hielden  zich onledig in de zaak. Zelfs Groen. De boeren verstaan er niets van. Nog minder akkerland voor hen, en toch niet meteen de aantrekkelijkste en gezondste woonbuurt. Dat deze winstgevende fabrieken zelf nog eens een effort doen om die dingen creatief aan te pakken…na meer dan 100 jaar oude fabrieksactiviteit. Het milieu is nu eenmaal belangrijk. En liefst preventief in plaats van curatief en bestrijdend. We leren zo langzaam bij…ondanks de bla bla bla.