Korte keten is wat we beogen vandaag wanneer je gevoelig bent voor gezondheid en de ecologische voetafdruk van producten en wanneer je de kleine boeren een menswaardig bestaan wil geven. Loon naar werk. 

We spreken van korte keten-producten wanneer voeding weinig of geen tussenschakels passeert en het dus via de kortste weg van bij de boer tot op je bord terecht komt. Zo weet jij eindelijk vanwaar je voedsel precies komt en hoe het er behandeld werd. Deze producenten zijn daarover heel open. Ze hebben hierin niets te verbergen. Pertinente vragen zijn: Werden er al dan niet bestrijdingsmiddelen gebruikt voor de groenten, het fruit? Had het vee een dierwaardig bestaan? Werd het goed behandeld? Mocht het melkvee op de groene wei vanaf de lente of zag het enkel betonnen vloeren en metaal? Werd het opgehokt in te kleine ruimten? Nee vast niet. 

Voor de ecologisch georiënteerde producent is het interessant dat het voedsel niet te vroeg werd geoogst en behandeld moet worden om het traject te overleven, dat het nog dagvers bij de consument terecht komt en dat de distributiesector onderweg niet met alle winsten ging lopen. En dat er geen lange (en onnodige) vervoerstrajecten per schip of via vrachtwagens werden afgelegd. Uiteraard is ook de consument daarmee gebaat dat er geen lange vervoerstrajecten meer zijn wat voor al die producten toch een nabehandeling vraagt. Nee, we spreken van dagvers en seizoensgebonden. Via de korte keten komt de consument rechtstreeks in contact met de producent op locale contactpunten. Dit kan op de hoevewinkel zijn, tijdens de boerenmarkt, in een parochiezaaltje, in de zelfpluktuin, bij de plaatselijke Buurderij (ken je dat al? zie advertentie rechts) of bij het afhalen en aan huis bestellen van het wekelijkse groentepakket. De consument weet nu precies wie zijn producten gemaakt heeft en de producent/teler/boer weet ook zo ongeveer naar wie zijn product gaat. Er is terug klantencontact en dat is zondermeer leuk. 

De producent is natuurlijk zelf ook gebaat met zo min mogelijk tussenschakels. De veiling, de voedselverwerkende industrie, de import- en exportsector, de grote distributieketen en het grootwarenhuis met hun vreemde economische wetmatigheden (en dito protocollen), ze komen er niet aan te pas. Dus ook geen voedseloverschotten en opgelegde productiestops. Dat resulteert in veel eerlijker prijzen voor de producent. De producent bepaalt namelijk zelf de prijs van zijn producten en kan zo een veel correctere prijs krijgen voor zijn waar. Ook over zijn aanbod en zijn productiemethode heeft hij via de korte keten veel meer zeggenschap. Hij bepaalt dit helemaal zelf, maar de gezondheid van de consument en de ecologische voetafdruk zullen daarin evengoed bepalend zijn. Dat beseft die wel. 

De bewustere consument stelt namelijk hogere eisen en denkt aan zijn gezondheid. Producten die plaatselijk geteeld zijn, of vervolgens ook verwerkt werden, worden via de korte keten vervolgens locaal verkocht en geconsumeerd.

Let op, de bio-labels hebben zeker hun nut, maar meestal is de kostenfactor om het te verkrijgen dermate hoog dat het eerder bestemd is voor grootschalige producties. En zo komt het dat die kleinschaligheid niet ten goede komt. Kleine boeren hebben dus mogelijk geen bio-label, maar hun producten zijn vaak ook ongespoten. Daar kan je van op aan, toch bij de aanbieders van de Buurderijen.